* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * Ελπίδα, Αγάπη,Υγεία, Ειρήνη…ΔΥΝΑΜΗ... * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Καλημέρα σας ................................ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2018* ........
Επιμέλεια σελίδας: Πάνος Σ. Αϊβαλής, δημοσιογράφος, σύμβουλος έκδοσης της εφημ. "Αρκαδικό Βήμα" * ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: arkadikovima@gmail.com *

Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

Αρχιερατική Θεία Λειτουργία τελέσθηκε την Δευτέρα του Πάσχα, 21η Απριλίου 2014, στον Πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Νεομάρτυρος Δημητρίου Τριπόλεως.


Αρχιερατική  Θεία Λειτουργία  τελέσθηκε την Δευτέρα  του Πάσχα, 21η Απριλίου 2014, στον Πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Νεομάρτυρος  Δημητρίου  Τριπόλεως.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ τέλεσε την Αναστάσιμη θεία Λειτουργία, πλαισιωμένος εκ των Ιερέων του Ιερού Ναού,  πλήθους Ενοριτών και Τριπολιτών.
Η μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος  Δημητρίου  Τριπόλεως εορτάζεται την 14η Απριλίου εκάστου έτους. Την φετινή χρονιά έτυχε να συμπίπτει με την  Μεγάλη Δευτέρα, σύμφωνα με το Εκκλησιαστικό τυπικό και πάντα με το πνεύμα των ημερών της  Αγίας  και Μεγάλης Εβδομάδος,  η εορτή μεταφέρθηκε την Δευτέρα του Πάσχα.
Σημειώνουμε δε,  ότι  την 22αν  Μαΐου εκάστου έτους, συνεορτάζεται η μνήμη των Αγίων Νεομαρτύρων Δημητρίου και Παύλου, και είναι η ξεχωριστή ημέρα  που αγάλλεται η Τρίπολη και  Εορτάζει η Ιερά μας Μητρόπολη.




πολυτίκιον
Τν ρκάδων τόν γόνον, καί τς Χίου νάστημα
καί τό περιώνυμον ντως, τς Τριπόλεως καύχημα,
Δημήτριον τόν νέον ο πιστοί γεραίροντες ς Μάρτυρα Χριστονυμνήσωμεν βοντες, τν γίοις θαυμαστ Θε μν·
Δόξα τ νισχύσαντι ατόν· δόξα τ στεφανώσαντι·
δόξα τ νεργοντι δι' ατο πσιν άματα.



Ο  Νεομάρτυς Δημήτριος
Ο  Νεομάρτυς Δημήτριος γεννήθηκε στην Λιγούδιστα, σημερινή Χώρα της Τριφυλίας, περί το 1779. Νωρίς έχασε την μητέρα του και έζησε με τον μικρότερο αδελφό του την ορφάνια, αλλά και την σκληρότητα της δεύτερης συζύγου του πατέρα του. Έτσι αναγκάστηκε να φύγει από το χωριό του και να πάει στην Τρίπολη για να εργαστεί και να ζήσει. Εκεί έμπλεξε με μία τουρκοπαρέα που τον ξελόγιασε και του βρήκε εργασία μεν, αλλά έχασε τον θησαυρό της ψυχής του, αφού αλλαξοπίστησε, έγινε μουσουλμάνος και ονομάστηκε Μεχμέτ.
Αργότερα κατενόησε το βαρύ του σφάλμα και έφυγε από την Τρίπολη για να φτάση στην Σμύρνη, όπου εργαζόταν μετανοημένος και σκεπτόμενος πώς θα ξεπλύνει τη μεγάλη ντροπή. Πέρασε από την Σμύρνη στις Κυδωνιές και από εκεί στη Χίο ,όπου συνάντησε τον Άγιο Μακάριο, Επίσκοπο Κορίνθου, ο οποίος  ησύχαζε εκεί. Στον Άγιο Μακάριο εξομολογήθηκε και εκεί πήρε τη μεγάλη απόφαση, να επιστρέψει στην Τρίπολη, όπου είχε αρνηθεί τον αληθινό Θεό, και να ομολογήσει ότι είναι πάλι Χριστιανός Ορθόδοξος, ότι είναι ο Δημήτριος. Έτσι και έγινε. Αφού έφτασε στην Τρίπολη, περνώντας από το σεβάσμιο Μοναστήρι της Παναγίας της Γοργοεπηκόου όπου διανυκτέρευσε και από το Μερκοβούνι, όπου ξεκουράστηκε κάτω από ένα βαθύσκιο δέντρο, (σήμερα στο τόπο αυτό υπάρχει μεγαλοπρεπής Ιερός Ναός επ  ονόματι του Νεομάρτυρος και είναι ο Ενοριακός Ναός του Μερκοβουνίου), και από τον Άγιο Νικόλαο των Στρατώνων (εκκλησάκι κοντά στο στρατόπεδο της Τριπόλεως), συνήντησε τον Αρχιερατικό Επίτροπο της Τριπόλεως, Ιερέα Άντώνιο, εφημέριο του τότε Μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Δημητρίου της Τριπόλεως, στον οποίον εκμυστηρεύτηκε την μεγάλη του απόφαση. Μετά από λίγες ημέρες, την Τρίτη της Εβδομάδος του Θωμά, 14 Απριλίου του 1803, ομολόγησε με θάρρος και παρρησία μεγάλη την πίστη του στον αληθινό Θεό και αξιώθηκε μαρτυρικού στεφάνου, την κεφαλήν αποτμηθείς υπό του απίστου τυράννου πλησίον της σιταγοράς της Τριπόλεως, στον τόπο όπου ευρίσκεται σήμερα Ιερός Ναός τιμώμενος στη μνήμη Του.
Τον βίο του έγραψε ο Νικηφόρος ο Χίος, μαθητής του Αγίου Μακαρίου και ο Ιωσήφ Νικολάου Καρώνης, τότε διάκονος του Δεσπότη της Τριπολιτσάς και μετέπειτα Επίσκοπος Ανδρούσης, ο οποίος συνέθεσε και την  ασματική ακολουθία προς τιμήν του Αγίου, ευθύς μετά το μαρτύριό του.
Ο Διάκονος Ιωσήφ, παρηκολούθησε την πορεία προς το μαρτύριο του Νεομάρτυρος Αγίου Δημητρίου και διασώζει μέσα από τους  ύμνους και το συναξάρι συγκλονιστικά στοιχεία.
Ενώ ο Μάρτυς οδηγείτο στο μαρτύριο οι Τριπολιτσιώτες, αψηφώντας το φόβο, έτρεχαν κοντά του, με αναμμένα κεριά και λιβανιστήρια μέσα στα οποία έκαιαν θυμίαμα και τον παρακαλούσαν να δέεται γι’ αυτούς, όταν θα βρεθή στη Βασιλεία του Θεού.
Μετά την αποτομή της Τιμίας Κεφαλής του ο Διάκονος Ιωσήφ, έβαψε το μαντήλι του στο αίμα του Μάρτυρος και με αυτό εσταύρωσε το ετοιμοθάνατο παιδί του αδελφού του, το οποίο αμέσως εθεραπεύθη. Πρόκειται για το πρώτο θαύμα, το οποίο επετελέσθη δια των πρεσβειών του Αγίου και μετά το οποίο πολλά άλλα επηκολούθησαν κυρίως θεραπείες δαιμονιζομένων. Πολλοί εξ αυτών φώναζαν «Μας έκαψε ο κοψοκέφαλος» εννοώντας τον αποτμηθέντα την κεφαλήν, τρισμακάριον Δημήτριον. Το Λείψανό του ακέφαλο, το πέταξαν οι Τούρκοι μετά τρεις ημέρες, έξω από τα τείχη της πόλεως, απ  όπου, το πήραν ευλαβικά τα άγια χέρια των Μοναχών της Ιεράς Μονής του Αγίου Νικολάου των Βαρσών και το μετέφεραν στο Μοναστήρι, όπου το ενεταφίασαν με τις μαρτυρικές τιμές εντός του Ιερού Ναού. (Ο τάφος του δεικνύεται μέχρι σήμερα, δεξιά των εισερχομένων στο Καθολικό της Μονής).
Η Αγία Κάρα Του, ετάφη εντός του Ιερού Βήματος του Ιερού Ναού του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου Τριπόλεως, πίσω από την Αγίαν Τράπεζα, από τον Ιερέα – Οικονόμο π. Αντώνιο. Εκ του τόπου όπου ετάφη η Αγία Κάρα ανέβλυσε μύρον. Σήμερα η Αγία Κάρα, ευρίσκεται στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως, σε αργυρά Λειψανοθήκη, τοποθετημένη σε καλλιμάρμαρο προσκυνητάρι.
Τα υπόλοιπα Λείψανά Του τοποθετήθηκαν κατ’ αρχάς, μετά την ανακομιδή (1909) σε ξύλινη λειψανοθήκη και αργότερα σε αργυρά, η οποία τα τελευταία έτη  αντικαταστάθηκε με άλλη βαρύτιμη αργυρά λάρνακα, η οποία τοποθετήθηκε σε ξυλόγλυπτο κουβούκλιο εντός του Καθολικού της Ιεράς Μονής Βαρσών.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
+ Ιερεύς Ιωάννης  Σουρλίγγας

Σάββατο 5 Απριλίου 2014

Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΤΡΙΠΟΛΗ

γγελος πρωτοστάτης,οὐρανόθεν ἐπέμφθη,
εἰπεῖν τῇ Θεοτόκω τὸ Χαῖρε καὶ σὺν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ,
σωματούμενόν σε θεωρῶν, Κύριε,ἐξίστατο καὶ ἵστατο,
κραυγάζων πρὸς Αὐτὴν τοιαῦτα Χαῖρε, δ' ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει,
χαῖρε, δι' ἧς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει.Χαῖρε,
 τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις,
χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις.
Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀθρωπίνοις λογισμοῖς,
χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καὶ ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς.
Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα,
χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τὸν βαστάζοντα πάντα.
Χαῖρε, ἀστὴρ ἐμφαίνων τὸν ἥλιον,
χαῖρε, γαστὴρ ἐνθέου σαρκώσεως.Χαῖρε, δι' ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις,
χαῖρε, δι' ἧς βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.


Ιδιαίτερη είναι η αγάπη και ξεχωριστός ο σεβασμός, με τον οποίο το σύνολο των πιστών χριστιανών  περιβάλλει την Ακολουθία του Ακάθιστου Ύμνου.
 Αγάπη και σεβασμός που πηγάζουν και εμπνέονται από το πρόσωπο προς το οποίο απευθύνεται η Ακολουθία, από την εκφραστικότητα και τον πλούτο των κειμένων, από το μελωδικό ένδυμα των λόγων.
 Αγάπη και σεβασμός που εκδηλώνονται με την ευλαβή παρουσία και ενεργό συμμετοχή στην Ακολουθία των «πιστώς προσκυνούντων και δοξαζόντων » Χριστιανών, τα απογεύματα της Παρασκευής καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
 Για μια ακόμη φορά  πλήθος κόσμου συνέρευσε  στον  Μητροπολιτικό  Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως την Παρασκευή 4η  Απριλίου 2014.
Σ' ένα Ναό κατάμεστο  από εργαζομένους, μαθητές  νέους και ενορίτες,  όπου και   τελέστηκε η Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου της  Θεοτόκου. 
Την Ακολουθία  έψαλαν αποδίδοντας περίφημα τους ύμνους προς την Θεοτόκο η Μικτή  Χορωδία της Ιεράς Μητροπόλεως,  που απαρτίζεται από νέους και νέες υπό την καθοδήγηση του χοράρχου αυτής και Πρωτοψάλτου του Μητροπολιτικού Ιερού  Ναού Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως κ. Βασιλείου Γεωργαρά.
Στην ως άνω Ακολουθία το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως,  διένειμε σε όλο το εκκλησίασμα, ως ευλογία από ένα βιβλιαράκι με την Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου για να την έχουν μαζί  οι χριστιανοί μας  ως ένα ακόμα Πνευματικό όπλο καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.  
 Η ονομασία Ακάθιστος Ύμνος οφείλεται στο ότι « ορθοστάδην τότε πάς ο λαός κατά την νύκτα εκείνην τον ύμνον τη του Λόγου Μητρὶ έμελψαν και ότι πάσι τοίς άλλοις οίκοις καθήσθαι εξ έθους έχοντες, εν τοις παρούσι της θεομήτορος ορθοὶ πάντες ακροώμεθα». Αυτά γράφει το Συναξάριο, και εντοπίζει «την νύκτα εκείνη» το καλοκαίρι του 626.
      Επίσης, από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε ο Ακάθιστος Ύμνος οι πιστοί σε κάθε ευκαιρία και αφορμή, τον έψαλαν όρθιοι και απ’ την αρχή συνδέθηκε με την εορτή του Ευαγγελισμού του οποίου την Ακολουθία το εκκλησίασμα παρακολουθούσε όρθιο.
     Σύμφωνα με το Συναξαριστή, ο Ύμνος δημιουργήθηκε το 626, μετά τη σωτηρία της Κωνσταντινούπολης από την πολιορκία των Αβάρων και των Περσών, οπότε και εψάλει για πρώτη φορά.
     Κατά το έτος 626 η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε από τους Πέρσες και Αβάρους. Ο βασιλέας Ηράκλειος απουσίαζε στη Μικρά Ασία σε πόλεμο κατά των Περσών. Τότε ο φρούραρχος Βώνος μαζί με τον Πατριάρχη Σέργιο ανέλαβαν την υπεράσπιση της αυτοκρατορίας. Ο Πατριάρχης περιέτρεχε τη πόλη με την εικόνα της Παναγίας της Βλαχερνίτισσας και ενεθάρρυνε τα πλήθη και τους μαχητές.
   Ξαφνικά έγινε φοβερός ανεμοστρόβιλος που δημιούργησε τρικυμία και κατέστρεψε τον εχθρικό στόλο και τη νύκτα της 7ης προς την 8η Αυγούστου, αναγκάσθηκαν να φύγουν άπρακτοι. Ο λαός πανηγυρίζοντας τη σωτηρία του, συγκεντρώθηκε στο Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών και όλοι όρθιοι έψαλλαν τον από τότε λεγόμενο «Ακάθιστο Ύμνο» στην Παναγία, αποδίδοντας τα «νικητήρια» και την ευγνωμοσύνη τους στην Παναγία μας και Θεοτόκο Μαρία.
    Για να ψαλθεί όμως τότε θα πρέπει να είχε συνταχθεί νωρίτερα, καθώς δεν ήταν δυνατό να γίνει αυτό σε μια νύχτα. Κάποιοι μελετητές υποστηρίζουν ότι ο ύμνος έπρεπε να προϋπήρχε στη λειτουργική πράξη, και να ψάλθηκε τότε από μεγίστη αφοσίωση προς εγκωμιασμό της Θεοτόκου. Και προκρίθηκε αυτός ο ύμνος από κάποιον άλλον ενδεχομένως, επειδή θα ήταν κιόλας καθιερωμένος στην Αγρυπνία της 15ης Αυγούστου στη Βλαχέρνα, και επειδή το περιεχόμενό του, με χαρακτήρα διηγηματικό, δογματικό, και δοξολογικό – εγκωμιαστικό προσφερόταν για τη διάσωση και τη λύτρωση της Πόλης από τη δεινή περίσταση.
       Ο Κανόνας του Ακάθιστου είναι έργο των Ιωάννου Δαμασκηνού (οι ειρμοί) και Ιωσήφ Ξένου του Υμνογράφου (τα τροπάρια).
                                            +  Ιερεύς Ιωάννης Σουρλίγγας